”Υπνωτιστές”

Aπό τις 11 Μαΐου στους κινηματογράφους – Από την Spentzos Film.

Αποφασισμένος να βρει την εξαφανισμένη κόρη του, ο ντετέκτιβ Ντάνι Ρουρκ (Μπεν Άφλεκ) βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μία σειρά απίστευτων γεγονότων, ενώ παράλληλα ερευνά μια σειρά από ληστείες τραπεζών. Θα φτάσει να αμφισβητήσει τα πιστεύω του και όσα γνωρίζει μέχρι τώρα για τα πάντα και τους πάντες στον κόσμο του.

Με τη βοήθεια της Νταϊάνα Κρουζ (Άλις Μπράγκα), μίας προικισμένης μέντιουμ, ο Ρουρκ καταδιώκει και καταδιώκεται ταυτόχρονα από έναν φονικό άνδρα (στον ρόλο ο Γουίλιαμ Φίχτνερ) – τον μοναδικό άνθρωπο που πιστεύει ότι κρατά το κλειδί για την εύρεση του χαμένου κοριτσιού – μόνο για να ανακαλύψει περισσότερα από όσα περίμενε.

Οι τηλεπαθητικοί διαβάζουν τη σκέψη – Οι Υπνωτιστές αναδιαμορφώνουν την πραγματικότητά τους.
 

Χρειάζεται μόνο μια στιγμή. Μια στιγμή απροσεξίας και χάθηκε. Καταβεβλημένος από την εξαφάνιση της κόρης του, και χωρίς κανένα ίχνος μετά την απαγωγή της από το πάρκο, ο ντετέκτιβ Ρουρκ επιστρέφει στη μοναδική δουλειά που ξέρει: σε αυτήν της αστυνομίας.

Έχοντας δεχθεί μια ανώνυμη πληροφορία, ο Ρουρκ πηγαίνει στην Τράπεζα του Όστιν, όπου υπολογίζεται ότι θα γίνει μια ληστεία αργότερα εκείνη την ημέρα. Εκεί κάτι τραβάει την προσοχή του. Μια ύποπτη, αινιγματική φιγούρα (Γουίλιαμ Φίχτνερ), πλησιάζει τους δύο ένοπλους φρουρούς ασφαλείας έξω από το κτίριο, οι οποίοι, μετά από μια σύντομη ανταλλαγή, φεύγουν από τη θέση τους .

Παραβιάζοντας το πρωτόκολλο, ο Ρουρκ, υποπτευόμενος τα χειρότερα, μπαίνει στην τράπεζα και βρίσκει πρώτος τον στόχο της επίδοξης ληστείας: ένα χρηματοκιβώτιο, στο οποίο βρίσκεται ένα polaroid της αγνοούμενης κόρης του με μια χαραγμένη σημείωση στο χέρι. Ο Ρουρκ καταδιώκει τον ύποπτο πριν εξαφανιστεί, αφήνοντας μια σειρά από θύματα στο πέρασμά του.

Ποιος είναι ο μυστηριώδης άντρας; Ποια είναι η σχέση του με την εξαφανισμένη κόρη του Ρουρκ; Τι περίεργη δύναμη διαθέτει και γιατί ξεκίνησε αυτό το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι; Με τη βοήθεια ενός μέντιουμ (Άλις Μπράγκα), ο Ρουρκ θα προσπαθήσει να απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις και να βρει την κόρη του, καθώς περιηγείται σε έναν επικίνδυνο κόσμο, στον οποίο τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.

Η ιδέα:

Ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ άρχισε να εργάζεται για πρώτη φορά στην ιστορία του Hypnotic το 2002, μια ιστορία με την οποία είχε παθιαστεί και που τελικά θα χρειαζόταν παραπάνω από είκοσι χρόνια για να φτάσει στην μεγάλη οθόνη. Εμπνευσμένος από την επανακυκλοφορία του κλασικού Vertigo του Χίτσκοκ, ο Ροντρίγκεζ ξεκίνησε αμέσως να κάνει ένα δικό του χιτσκοκικό θρίλερ – «μια συναρπαστική κούρσα με το ύφος του Χίτσκοκ, αλλά με στεροειδή, γιατί ήθελα να έχει αδυσώπητες ανατροπές», λέει για το έργο ο ίδιος. «Μέσα σε δέκα λεπτά από τη στιγμή που κατέληξα στον τίτλο, κατέληξα και στη βάση της ιστορίας – ένας κακός που μπορούσε να πάρει ό,τι θέλει και να φύγει, και να μην ξέρεις καν ότι τον γνώρισες.»

Έχοντας βρεθεί στο προσκήνιο το 1992 με το μικρού προϋπολογισμού Ελ Μαριάτσι, ο Ροντρίγκεζ παραμένει ένας από τους πιο σημαντικούς ενεργούς σκηνοθέτες, με ταινίες όπως το From Dusk Till Dawn, Sin City, Τhe Spy Kids franchise, και πιο πρόσφατα, We Can Be Heroes και Alita: Battle Angel. Έχει σφυρηλατήσει δημιουργικές συνεργασίες με κινηματογραφιστές όπως ο Τζέιμς Κάμερον και ο Κουέντιν Ταραντίνο. Συγκεκριμένα, ήταν η σημαντική φιλμογραφία του – και η ιδιαίτερη προσέγγισή του – που τράβηξε το ενδιαφέρον του, δύο φορές βραβευμένου με Όσκαρ, Μπεν Άφλεκ, ο οποίος άδραξε την ευκαιρία να συνεργαστεί μαζί του.

«Αυτό που με έκανε να θέλω να κάνω την ταινία, ήταν η πολυπλοκότητα του χαρακτήρα αλλά και του σεναρίου», λέει ο Άφλεκ για τη δική του αρχική έλξη για την ταινία. «Πάντα ήθελα να δουλέψω με τον Ροντρίγκεζ. Πάντα εμπνεόμουν από αυτόν, αυτό που έκανε από την αρχή της καριέρας του και μετά». Κι ενώ η ταινία είναι ένα rollercoaster από ανατροπές πλοκής και αποκαλύψεις χαρακτήρων, η συνεργασία μεταξύ των δύο σκηνοθετών, δεν αποτελεί καμία έκπληξη.

«Είναι μια πολυεπίπεδη ιστορία, όπου έχεις ένα επίπεδο πραγματικότητας και μετά αποκαλύπτουμε άλλο επίπεδο, και άλλο και άλλο», εξηγεί ο Άφλεκ. «Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορεί [αρχικά] να φαίνονται λίγο περίεργα ή ανησυχητικά, και στη συνέχεια καταλαβαίνεις ακριβώς γιατί είναι έτσι. Έφτασα να εκτιμήσω και να σεβαστώ την ταχύτητα με την οποία κινείται καθώς και την ακρίβεια και την επιθυμία για αριστεία», συνεχίζει μιλώντας για τον Ροντρίγκεζ.

«Ένιωσα καταπληκτικά, είκοσι χρόνια αργότερα, να βλέπω αυτό να ζωντανεύει για πρώτη φορά, να ενώνεται σαν κάποιο μακρινό όνειρο», λέει ο σκηνοθέτης. «Το Hypnotic ήταν πάντα η αγαπημένη μου ιστορία από τότε που άρχισα να γράφω. Απλώς αιχμαλώτισε τη φαντασία μου και τροφοδότησε τόνους ιδεών, γιατί κάνει αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε ως κινηματογραφιστές. Φέρνεις ένα κοινό σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και προσπαθείς να το κάνεις να πιστέψει ότι αυτό που βλέπει είναι απολύτως αληθινό, τουλάχιστον αρκετά αληθινό για να το επενδύσουν συναισθηματικά. Δημιουργείς ένα υπνωτικό κατασκεύασμα με εικόνες, ήχο και μουσική, για να τους κάνεις να πιστεύουν και να αισθάνονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Και αυτό είναι το θέμα αυτής της ταινίας».

Διάρκεια: 93′.